Oud & Nieuw Capeverdian style

Mindelo maakt zich op voor oud & nieuw. Overal verschijnen muziekspeakers en podia. Blikjes bier zijn nog maar schaars verkrijgbaar. We zijn benieuwd hoe Kaapverdië de jaarwisseling gaat vieren.

Wij maken ons op voor onze oversteek van de Atlantische Oceaan. We verwachten 2 januari in de middag te vertrekken. Wat een begin van het nieuwe jaar!

We liggen inmiddels ruim 3 weken in de baai van Mindelo. Toen we aankwamen werden we direct geconfronteerd met de verhalen over wat bevriende zeilers was overkomen, zowel in Praia, Santiago als hier in Mindelo. Beroving en bedreiging. Eigenlijk datgene waardoor je voorafgaand aan je reis soms wakker ligt ’s nachts in je bed – wat als dat ons overkomt? De eerste paar dagen hier verlopen daarom wat aarzelend. We willen de Kaapverden heel graag met een objectieve blik bezoeken, maar dat is natuurlijk lastig met die verhalen in je achterhoofd.

Drie weken later kunnen we echter niet anders dan met onwijs veel plezier terugkijken op ons verblijf hier. Deels door de prachtige natuur van het nabijgelegen Santa Antao, voor een heel groot deel door het weerzien met dierbare vrienden, maar voor een heel groot deel ook door de lokale bevolking en cultuur.  De sfeer is niet echt Afrikaans en niet echt Europees. Muziek is overal. Er is op straat geen vuilnisbak te bekennen, maar toch is het schoon en is er geen ongedierte te zien. De vismarkt is fantastisch. De mensen zijn vrolijk, vriendelijk en behulpzaam en hebben vaak interesse in waar je vandaan komt, mede door de relatief grote Kaapverdische gemeenschap in Rotterdam.

Met kerst bezoeken we een lokale kerk waar de pastoor aan het einde van de dienst in zoveel mogelijk vreemde talen een kerstboodschap verkondigt. Hij verontschuldigt zich uitgebreid dat hij dat niet in het Engels kan. Na afloop van de dienst belanden we in een lokaal kroegje waar natuurlijk live muziek wordt gemaakt en waar we niet eerder mogen vertrekken van de kroegbaas voordat we een bord met lokale gerechten hebben geprobeerd dat ons wordt aangeboden.

Op Santa Antao zwaaien mensen enthousiast als je langs komt lopen. De lokale middenstand probeert je graag wat te verkopen in de vorm van een tour over het eiland, fruit of vis, maar als ze niet hebben wat jij zoekt, zijn ze graag bereid om je door te verwijzen naar een ander die wel heeft wat je wil.

Natuurlijk zien we ook de armoede en horen we dat je ’s avonds wat beter moet uitkijken. We realiseren ons dat we vermogend zijn ten opzichte van de mensen hier.

Voor ons was Mindelo een hele mooie afsluiting van 2017. Inmiddels is onze oversteek-crew versterkt met Vincent en Julien, is de boot weer volgestouwd met proviand, is de romp weer aangroei-vrij gemaakt en zijn de dieseltoevoer en de autopilot weer in tiptop shape. 

Vanavond om 12 uur proosten we op 2017, het jaar waarin onze reis begon, en natuurlijk op 2018, het jaar waarin we hopen heel veel meer mooie en veilige mijlen te kunnen maken. We wensen een ieder de beste wensen voor het nieuwe jaar!!

Oversteek-crew strekt nog 1x goed de benen

Prachtig Santa Antao

Eindelijk het dal bereikt

Lokaal transport

Ernie in da house!

Zij dopt haar eigen boontjes

Oversteken naar Mindelo - the movie

We zeilen in een dikke week van Las Palmas naar Mindelo. Hoogtepunten (prachtig zeilen, varen op de windvaan, lekkere vis, vrolijke vliegende vissen) en dieptepunten (een breker in de kuip en binnen, een kapotte stuurautomaat en dieselproblemen). Hierbij wat beelden...

Mindelo!

We zijn er! Inmiddels al minstens 8 uur onafgebroken slapen lang.

Gisteravond net voor het daglicht wegviel zijn we voor anker gegaan bij Mindelo. Op zich nog een hele klus want onze motorproblemen, of eigenlijk brandstoftoevoerproblemen, zijn nog niet opgelost. Door vuilvorming in de diesel (bacteriegroei?) en de heftige schommelingen van de boot, lijkt er ergens een ophoping te zijn waardoor de motor geen diesel krijgt. Probleem lijkt in de dagtank te zitten (die eigenlijk juist bedoeld is dit euvel te voorkomen).

Nu dus de brandstofleiding rechtstreeks op een jerrycan diesel aangesloten en daar konden we telkens net 5 of 10 minuten op varen (de slang kon niet heel ver de tank in). Gelukkig was er genoeg wind om tot de ankerplek te varen, daar de motor te starten, en snel te ankeren.

De laatste 18 uur van onze oversteek waren alweer een stuk relaxter. De zee was aardig gekalmeerd en de windvaan bleef haar werk doen, ook als de wind wat minder werd.

De oostnoordoostenwind brengt heel veel zand uit west-Afrika mee en je kan niet verder kijken dan een kilometer of 2. We zijn bijna gaan geloven dat de Kaapverdische eilanden een soort mytische eilanden zijn die eigenlijk helemaal niet bestaan, of dat ze overnight opeen gezonken waren. Gelukkig duikt er een kilometer van de kant toch opeens een schim van een berg op: Sao Vicente!

In de baai waar we willen ankeren zijn 3 houten bootjes met donkere Kaapverdianen druk in de weer om een gigantisch visnet naar binnen te slepen. Van de kant klinkt vrolijke muziek. Hier en daar liggen grote scheepswrakken weg te rotten. Nu weten we zeker dat we goed zitten.

We kunnen maandag pas inklaren bij douane en maritieme politie dus tot die tijd verblijven we hier illegaal. We komen het weekend wel door met stoere oversteek verhalen uitwisselen met de andere boten die hier liggen..

Las Palmas - Mindelo (7)

Als het goed is zit de laatste nacht er op. We hebben nog een kleine 50 mijl te gaan naar Mindelo en hopen tegen een uur of 19u (17u lokale tijd) met daglicht aan te komen. De eilanden zijn nog niet in zicht maar het is ook niet heel helder. De oostelijke wind brengt veel zand in de lucht mee en alle lijnen en het zeil vertonen een roodbruin zandspoor.

Weinig bijzonderheden verder. De stuurautomaat doet het nog steeds niet maar zolang er wind is, is dat geen probleem want dan doet de windvaan haar werk.

We zien af van de tonijnenjacht omdat we bang zijn dat we daarmee snelheid en tijd verspelen waardoor we het niet redden om met daglicht aan te komen.

Positie: 17 29'12N 24 24'26W
Nog af te leggen: 49.3 mijl

(no subject)

"Pas op, breker!!"
Casper ligt beneden in de salon te slapen en wordt opgeschrikt door mijn geroep en een grote golf water die hij naar binnen ziet komen...
De golven zijn niet enorm hoog maar komen kort achter elkaar en vertonen een rommelig patroon. Hierdoor kan het gebeuren dat er eentje breekt in de kuip. We zijn zo stom geweest om de kajuitingang niet dicht te doen waardoor de golf zo naar binnen kan rollen.

Op dat moment geeft ook onze stuurautomaat een signaal dat 'ie er even geen zin in heeft en als we even later de motor willen starten om wat stroom te draaien, doet deze het ook niet.

Kan deze woensdag nog slechter worden???

Gelukkig niet, en er zin ook positieve kanten:
de vloer binnen wordt weer eens lekker met zoet water gesopt;
we varen nu eindelijk fulltime op de windvaan die geen stroom vraagt (check binnenkort ons nieuwe filmpje met daarin een glasheldere uitleg van Casper over de werking daarvan);
we moeten erg lachen om de vliegende vissen die we zo nu en dan rondom de boot zien vliegen;
we kijken naar een voorzichtige aankomsttijd op vrijdagavond!

Inmiddels zit ons op een na laatste nachtje er als het goed is op. Vandaag gaan we op tonijnenjacht. Alleen maar mahi mahi gaat anders ook vervelen...

Positie: 18 58'24N 22 43'89W
Nog af te leggen: 180 mijl

Las Palmas - Mindelo (5)

Pittigste nacht tot nog toe met vlagen windkracht 7. Varen met een 2e rif in het grootzeil en een klein puntje genua voor balans en dat gaat goed gecontroleerd. De frequentie van de golven is hoog wat het wat oncomfortabel maakt. Maar alles gaat goed.

Gisterochtend nog een grote mahi mahi aan de haak. Als je met 6 tot 7 knopen door het water raast een hele klus om binnen te krijgen. Met een beetje hulp van de motor in de achteruit(!) won uiteindelijk de aanhouder. En dat was niet de vis. Weer voor 3 dagen vis in de koelkast. De hengel mag nu pas op donderdag weer uit.

We vinden de mailtjes die we onderweg ontvangen van familie en lieve vrienden ontzettend leuk. De omstandigheden aan boord maken het lastig om te antwoorden omdat lang binnenzitten niet zo prettig is, maar hopen straks op de kaapverden te kunnen reageren.

Hopelijk neemt de wind in de loop van de dag wat af.

Positie: 20 37'09N 21 09'82W
Nog af te leggen: 307 mijl (dat betekent een whopping 143 mijl afgelegd de afgelopen 24 uur!!)

Las Palmas - Mindelo (4)

Even een kort berichtje. Alles gaat goed en we maken goede voortgang. De Summerwind blijkt gemaakt voor deze tocht - dubbelgereefd grootzeil en genua weerhoudt haar er niet van om regelmatig de 7 knopen aan te tikken en we klokken een record dagafstand van 140 mijl.

Gister een kleine mahi mahi gevangen en lekker opgegeten.

De weersomstandigheden zorgen er voor dat je weinig kan doen aan boord. De boot is veranderd in een onvermoeibare wipkip die heen en weer van links naar rechts beweegt en zich regelmatig van een golf af laat surfen. Veel waterstaren dus.

De Fastus en de Shalom zijn we uit het zicht verloren en ook marifooncontact is niet meer mogelijk met hen. We zijn dus een beetje Remi hier... we troosten onszelf met pepernoten.

Positie: 22 27'46N 19 45'75W
Nog af te leggen: 450 mijl

Las Palmas - Mindelo (3)

3e nacht is een eind op weg en het wordt langzaamaan licht in het oosten. Goede wind nu, goede 15 knopen schuin van achteren. Daarmee kunnen we meters maken.

Comfort aan boord is wel wat afgenomen want de boot rolt aardig. Vasthouden dus!

Gisteren was een grijze dag. Nog steeds geen leven in zee... Gaan vandaag maar eens zingen: "Sinterklaas kapoentje, gooi wat in mijn schoentje, een visje aan ons lijntje, het liefste een tonijntje".

We varen nog steeds op met de Shalom. De Fastus is er vandoor gesprint.

Positie: 24 22'86N 18 19'20w
Nog af te leggen: 586 mijl

Las Palmas - Mindelo (2)

Het is 8u 's ochtends. We genieten met een cappuchino en een koffie van de zonsopkomst. In de verte tekenen de witte zeilen van de Shalom en de Fastus zich af tegen de regenbuien die daar weer achter liggen. De nachtwachten zitten er weer op.

Vanochtend om een uur of 5 is de beloofde wind gekomen en we hebben goede hoop dat we de rest van de tocht kunnen zeilen.

Behalve zo nu en dan een bootje is er weinig leven te bespeuren. Geen walvissen of dolfijnen, geen schildpadden en geen vis. Zelfs geen vogels.

Gisteren hebben we gevuld speculaas gemaakt om in de sinterklaasstemming te komen. En we zijn aan de adventskalender begonnen. Verder brood gebakken en gekookt. Geen slechte eerste dag op zee!

Positie: 25 53'56N 17 05'85W
Nog af te leggen: 693 mijl

Las Palmas - Mindelo (1)

De eerste nacht zit er op. Om 4u vertrokken. Eerste paar uur motorzeilen maar tegen een uur of 9 's avonds tot aan vanochtend 7u kunnen zeilen. Volgens de weersberichten komt er tegen een uur of 12 weer wat wind.

We hebben de Shalom en de Fastus in zicht en dat maakt het toch wat minder eenzaam zo op die grote plas.

Net leken we een aanbeet te hebben op de vislijn maar waarschijnlijk was het alleen een snuffelaar en was 'ie wakker genoeg om in onze Berry te trappen (zo heet onze nepinktvis).

Positie: 27 13'85N en 15 53'04W
Nog af te leggen: 798 mijlen

Here we go!!!

Water getankt - check!
Diesel getankt - check!
Boot tot de nok toe volgeladen - check!
Zenuwachtig? - checkerdecheckckeck!!!

Vanmiddag tegen een uur of 4 gooien we los voor onze 8 daagse oversteek naar Mindelo, Kaapverden. Heel veel zin in maar ook superspannend. Gaat het niet te hard waaien? Hoe houdt het bootje zich? En de bemanning?

Voor wie het leuk vindt - tijdens onze tocht proberen we iedere dag een kleine update te geven op de site (sysummerwind.blogspot.nl). Deze komen niet op facebook te staan omdat we geen beschikking hebben over internet op zee. Op de site kun je ook onze positie volgen via: https://cms.winlink.org:444/maps/positionreports.aspx?callsign=PD2SEA

Tot in Mindelo!!

De Canarische eilanden in beweging

Onze belevenissen op Lanzarote en onderweg naar Gran Canaria...

"Are you crossing the Atlantic?"

Eén, twee, drie, vier, vijf........elfhonderdachtennegentig, elfhonderdnegenennegentig, twaalfhonderd! 1200 boten...en een stuk of wat voor anker net buiten de haven. We liggen in het grootste vertrekkersdorp van Europa: Las Palmas op de Gran Canaria. Alles ruikt, ademt en proeft hier naar oversteken. Of het nu naar de Kaapverdische eilanden is, Senegal en Gambia of het Caribisch gebied. Er lijken maar twee vragen belangrijk hier: (1) wat moet je nog doen aan de boot; en (2) wanneer vertrek je.

Aspirant-opstappers (je herkent ze aan hun standaarduitrusting: dreads op het hoofd (een hippie-achtig doekje om het hoofd geknoopt mag ook voor de dames), gitaar op de rug (wie heeft daar plaats voor aan boord?) en een grote glimlach op het gezicht (niemand heeft immers zin in een stuk chagrijn aan boord). Ze schuimen de steigers af en we maken er een kunst van om wanneer er 1 in zicht komt snel weg te duiken zodat het lijkt alsof we niet aan boord zijn. Iedere etalage en aanplakbord hangt vol met wervende teksten over dat ze willen koken, nachtdienst draaien en hoeveel talen ze spreken. Wij spreken zelf geen italiaans, zweeds of russisch dus dat is niet echt een meerwaarde voor ons. Als er weer 1 in een rubberbootje langsgeroeid komt met de vraag of we nog een opstapper willen meenemen de Atlantische Oceaan over, zeggen we vriendelijk doch beslist nee. In het Engels, Frans en in het Nederlands als het moet.

Wij zijn eigenlijk wel klaar voor vertrek en krijgen zo langzamerhand echt zin in de volgende mijlpaal. 8 dagen en nachten op zee voor de oversteek naar Mindelo. Met z'n tweeën. De voorraden zijn ingekocht na bezoekjes aan minimaal 5 supermarkten, de weerkaarten worden grondig bestudeerd. Er is een nieuwe vis-reel aangeschaft - de vorige kon al ons visgeweld niet aan.

Voorlopig zit vertrekken er echter nog niet in want de komende week wordt er nog een steady zuidenwind voorspeld.

Hoewel we niet vreselijk veel van de Canarische Eilanden hebben gezien, kijken we met veel plezier terug op onze tijd op La Graciosa en Lanzarote. We beleven hele gezellige dagen met de Tarpan (de boot van Bram en Anja, echte ervaringsdeskundigen die 35 jaar geleden al hun eerste reis maakten) en met de Amuse (Stijn en Yvette hopen we de komende maanden nog vaker tegen te komen).

Mams en Harrie komen ons opzoeken, maar wat een pech: mam blijkt longontsteking te hebben waardoor het merendeel van de geplande activiteiten niet doorgaan. Toch beleven we waardevolle momenten samen en het is fijn om ze weer even in het echt te zien. Hopelijk zien ze kans om ons over een tijdje nog een keer op te komen zoeken en dan zullen we de boel wel eens even op stelten zetten.

Wanneer zij vertrekken is het voor ons tijd om los te gooien en we zeilen in een dag en een nacht richting Gran Canaria waar we veel andere Nederlandse vertrekkers tegenkomen die ook op goed weer liggen te wachten. Gelukkig is daar altijd nog de nimmer slinkende kluslijst waar we ons goed mee vermaken. We stoeien met de naaimachine om er een Surinaams gastenvlaggetje en een klamboe onder uit te wurmen (10 meter bruidstule verwerken is geen makkelijke opgave!). Kapotte onderdelen vervangen, navigatiesoftware updaten, verstaging checken, filters vervangen, verzekeringen updaten. zo maar een kleine greep. En het belangrijkste: de dubbelblind uitgevoerde goedkoop-bier-proeverij (men neme 5 verschillende blikjes bier die ieder niet meer dan 25 cent mogen kosten en drinkt geblinddoekt uit 5 geanonimiseerde blikjes bier om te bepalen welke het beste is).

Het is afzien hier...

Ps. alle leuke reacties op ons vorige filmpje hebben ons enorm gemotiveerd om meer te filmen dus we hopen later deze week een nieuwe editie te kunnen posten!

Racen met de Amuse (op de foto kan je toch niet zien wie wie inhaalt..)

De naaimachine, onze beste vriend

Onderweg naar Las Palmas

De top van La Graciosa bereikt

Mooie kusten op La Graciosa

Tarpan laat zien hoe dat werkt: passaatzeilen!

Blikke bootjes

Wijn-connaisseur (in wording)

De Summerwind (over een tijdje)

De oversteek van Marokko naar de Canaries in beeld

Filmpje van de oversteek naar en aankomst op de Canarische Eilanden. Al even ruiken aan de grote oversteek straks in januari!
(deze video bevat beelden die als schokkend of bloederig ervaren kunnen worden)

Marokko richting La Graciosa (4)

Laatste 24 uur zijn ingegaan! Gisteren overdag en vannacht een groot deel kunnen zeilen. En een zeeschildpad gespot!

Vanochtend bij zonsopkomst de vislijn uit. Na een kwartier zagen we drie vissen uit het water springen en toen was het meteen raak. Weer een goeie mahimahi. We hebben ergens gelezen dat deze vissen voor het leven paren en dat als je er 1 vangt, de ander een tijdje mee blijft zwemmen. Een beetje cru, maar het lijkt er op dat deze vis inderdaad getrouwd was, want het vrouwtje (minder stompe kop) zwom met het mannetje mee tot aan de boot. We hebben de hengel meteen weer uitgegooid in een poging ze alsnog te herenigen op de eeuwige jachtvelden maar wellicht was het in dit geval toch 'uit het oog uit het hart'. We hebben het vrouwtje niet meer gezien.

De buit voor een goede welkomst BBQ is in ieder geval binnen en volgens opstapper Esther reageren we al niet meer zo hysterisch als we beet hebben.

Alles verder relaxed aan boord. Zonnetje schijnt en de korte broek kan overdag aan.

Positie:
29 55'63N
12 11'76W
Nog 81.7 mijl te gaan!

Marokko richting La Graciosa (3)

Derde nacht zit er op. We denken in de nacht van vrijdag op zaterdag aan te komen. Gisteren de hele dag kunnen zeilen. Voor de wind met de genua uitgeboomd aan loef. Lekker gegeten van de vissen en daardoor mag vandaag de vislijn weer uit.
We hebben Esther vandaag 'wild-life' dag beloofd. Vannacht werd ze tijdens haar dienst al verrast (of was het opgeschrikt) door dolfijnen bij de boot die fluoriserende strepen door het water trokken. We hopen ook nog op een walvis of een zeeschildpad.

Nu weer motoren. Iedereen lijkt zijn zeebenen gevonden te hebben.

Positie:
30 55'35N
10 39'54W
Nog 185 mijl te gaan.

Marokko richting La Graciosa (2)

"Dit is vissersschip Summerwind, vissersschip Summerwind".

We hebben besloten dat we ons niet langer een zeilboot gaan noemen maar een vissersschip. Dat dekt de lading beter. We motoren vooral maar halen ook kanjers van vissen naar binnen. Na de mahimahi van gisterochtend, werd er gistermiddag echt een goeie tonijn naar binnen gehengeld. Commotie alom wanneer deze zich onder zachte dwang en woest-klapperend met zijn staart bij ons op de kuipbank neervlijt. Opstapper Esther leert de fijne kneepjes van het fileren. Een carriere als visvrouw (zelf zegt ze viswijf) op de Albert Cuyp wordt overwogen. De begeleidende videobeelden zullen slechts aan een enkeling beschikbaar worden gesteld.

De hengel gaat vandaag niet uit. De koelkast zit nokjevol.

Het brein draait overuren om diverse recepten te bedenken. Gister geluncht met ceviche van mahi mahi, vanmiddag lunchen we met sashimi van verse tonijn, vanavond eten we geglaceerde mahimahi uit de pan en morgen gegrilde tonijnsteak. Jaloers? Anyone?

Vrees niet, het is niet een en hieperdepiephoera aan boord. Inslingeren kost echt een paar dagen en ondanks dat we relatief veel kunnen slapen, duurt het even voor je je ritme vindt. Gisteren was het bewolkt, grauw en vochtig maar vandaag hebben we goede hoop op wat zonneschijn en wellicht een douche in de kuip? Het wordt er tijd voor...

Positie:
32 33'20N
09 36'79W
Nog 284 mijl te gaan

Marokko richting La Graciosa (1)

De eerste nacht zit er op. Gisteren rond 4u met 12 boten in kolonne uit Rabat vertrokken. Eerste uren een beetje inslingeren. In de nacht goed uitkijken/wijken voor de visnetten. Het is rustig op zee en er is weinig wind dus volle bak motoren. Vanochtend om 7u de vislijn uitgegooid en om half 8 BEET!! Een supermooie (en grote!) mahimahi. Wel 2x zo groot als de vorige die we vingen. Hij maakte grote sprongen uit het water.

Verwachting voor vandaag is dat we de komende 24u motoren. Daarna kunnen we hopelijk wat wind oppikken.

Positie:
33 40'824N
8 09'033W
nog 384 mijl te gaan

Filmpje Marokko roadtrip

Voor de liefhebber - wat beelden van ons reisje door Marokko!

Marokko

Marokko is intens. Overweldigende natuur, vier compleet verschillende landschappen in een tijdbestek van vijf uur rijden. Ontzettend veel vuil op straat en dan weer straten waar je bijna van de grond kan eten. Zoveel te zien op straat en onderweg. Vrachtwagens afgeladen vol met daarbovenop nog een lading koeien (of schapen of mensen), lifters, fietsers, ezelkarren, kuddes geiten. Dorpen in geel, bruin of rood, afhankelijk van de kleur van de aarde waarop ze zijn gebouwd. Razend drukke wegen in de steden en dan weer de A4 waar je twee uur lang geen andere weggebruiker tegenkomt.

We beginnen onze rondreis in Chefchaouen, een heel relaxt stadje in het noorden van Marokko, verscholen in het Rifgebergte. De medina is grotendeels blauw geverfd. Niemand weet waarom, maar het geeft wel een rustige, vrolijke uitstraling. De gastheer in ons pension wijst ons de weg naar een eettentje waar eigenlijk alleen Marokkanen komen. Er wordt hier volop gerookt en alcohol gedronken, zowel door mannen als vrouwen. We zitten er nog wat onwennig tussen.

Fez is overweldigend. In de medina met bijna 10.000 straatjes verdwaal je zodra je drie keer de hoek omgaat vanuit je pension. Vanaf het dakterras horen we tegen zonsondergang over de hele stad de minaretten. We laten alle indrukken op ons inwerken: het uitgestalde kamelenhoofd bij de slager, de penetrante lucht van de leerlooierijen, de ontelbare hoeveelheid katten en kinderen die door de straatjes krioelen, de voetbalwedstrijd Marokko – Gabon (3-0) die we samen met Ali, onze gastheer, bekijken op het lokale plein. Alleen maar mannen, aan de koffie of frisdrank, die rustig op het terras gezeten naar de wedstrijd kijken. Als er wordt gescoord, ontploft de medina heel even. 

We spreken met Ali over zijn dromen (hij wil ooit naar Parijs maar dit zal waarschijnlijk nooit mogelijk zijn omdat Marokkaanse regelgeving hem dan verplicht om een groot geldbedrag vast te zetten bij een bank als garantie dat hij terugkomt), over zijn geloof en over zijn beeld van Nederland (‘Jullie mogen toch gewoon cocaïne gebruiken in de kroeg? Dat is mij verteld!’). We proberen wat van elkaar te leren.

Na deze twee steden besluiten we om Marrakesh over te slaan en in plaats daarvan meer van de Marokkaanse natuur te bekijken. We vinden het lastig omgaan met de drukte en iedereen die je aanspreekt. Veel mensen proberen je een dienst te leveren om op die manier een paar dirham te verdienen. “Waar moet je heen, ik wijs je de weg wel”. Veel kinderen die vriendelijk ‘bonjour’ zeggen maar ook meteen om geld vragen. Wanneer je daar niet op ingaat, volgt er vaak een onvriendelijke reactie. Maar we ontmoeten ook veel mensen die alleen maar vriendelijk en behulpzaam proberen te zijn zonder dat daar wat tegenover hoeft te staan. Een jongen van een jaar of 17 waarschuwt ons om geen hulp te accepteren van mensen buiten de medina omdat zij alleen maar op geld uit zouden zijn. Op een gegeven moment weten we niet meer zo goed of we mensen nou wel of niet moeten aanspreken of wel of niet moeten reageren en we balen van ons eigen wantrouwende gedrag.

Het rijden door het Atlas-gebergte is een avontuur. De wegen zijn afwisselend goed en slecht. Regelmatig ontbreekt het asfalt of is de weg tijdelijk omgelegd vanwege bergwanden die naar beneden zijn gekomen. De uitzichten zijn telkens spectaculair. De tankstations extreem dun bezaaid….(gelukkig kan je ook in zijn vrij de berg afrijden en dan kan je best nog 75 kilometer rijden terwijl de boordcomputer maximaal 52 kilometer aangeeft).

We zien de Toudra-kloof, slapen in een palmoase bij Agdz en dalen af om de grootste watervallen van Marokko te bekijken, de Cascades d’Ouzoud. ’s Avonds staat er standaard een heerlijke maaltijd op ons te wachten in een gastvrij pension met ontzettend vriendelijke en geïnteresseerde gastheren.

Na al dat water van de afgelopen maanden was deze rondreis echt een hele mooie afwisseling. En gelukkig hebben we de foto’s nog!

Soms zit het mee, maar soms...

We hebben de zee vervloekt en geprezen. De tocht was letterlijk en figuurlijk een dolle achtbaanrit. Nu, 24 uur na aankomst in Rabat en met de eerste Marokkaanse indrukken achter de kiezen, zijn de emoties weer wat bedaard en wordt er langzaam al weer moed verzameld voor de volgende tocht. Gelukkig duurt dat nog wel een week of 2 want de benodigde dosis is nog niet bereikt.

Het begon op vrijdagochtend, nog heerlijk luilekkerend in de Algarve met het idee dat een overtocht er de komende 3 of 4 dagen er toch nog niet inzat. ’s Ochtends het weer checken en er leek zich toch opeens een klein weergaatje af te tekenen voor de komende 3 dagen. Daarna zou het weer allemaal bar en boos zijn. Dus aan de slag! Boot klaar maken en vertrekken. Met een goede omweg van zo’n 60 mijl zou alles prima te zeilen moeten zijn met de wind ruim van achteren.

De tocht begon voorspoedig. Heerlijk zeilend langs de Spaanse kust vingen we ons eerste tonijntje, vreugde alom! Tegen de avond moest de motor aan maar zo tegen de nacht kon die ook redelijk snel weer uit. Langzaamaan naderden we de Straat van Gibraltar, daar waar we de hardste wind verwachtte. En die kregen we ook. En niet lekker van achteren maar gewoon schuin van voren. Een goede windkracht 6 tot 7. Voor de niet zeilers onder ons: waar de zee zich vernauwt en wind en water door een engte moet, ontstaat een kermisattractie waar de Efteling jaloers op zou zijn. Om het feest compleet te maken hield onze automatische stuurautomaat er mee op. Dit betekende dat de boot op de hand gestuurd moest worden en de wachtloper van dienst gedurende zijn of haar 3 uur durende wacht geen moment achter het stuurwiel vandaan kan komen. Tel daar bakken zeewater bij op dat opspat wanneer de boot zich tegen een golf beukt waardoor je redelijk snel zeiknat achter het stuur zit. Tot overmaat van ramp raakte Floor ook nog geveld door behoorlijke zeeziekte waardoor Casper het zwaar voor zijn kiezen kreeg. Ten slotte vernamen we ’s nachts dat de haven die we aan wilden lopen (Rabat) dicht was vanwege de hoge golven waardoor invaren niet mogelijk was. Nog 7 extra uren op zee erbij tot de volgende haven…

Liggend in je bed of verkleumd achter het roer gaan dan alle opties door je hoofd. Kunnen we dit wel aan? Moeten we dit wel willen? Wat als dit elke keer gaat gebeuren? Middellandse zee is ook leuk?

Aankomen in Mohammedia voelde in eerste instantie een beetje als een deceptie. Tuurlijk, we hadden Marokko bereikt maar niet op de manier waarop we het ons hadden voorgesteld. Niks geen euforische invaart in Rabat, geen plek in de haven dus ankeren op een rollende zee. Dan helpt er maar een ding: onder de wol en eens even een flink aantal uren slapen. Dan ziet de wereld er altijd weer beter uit.

In ons geval was er de dag erna niets meer van de wereld te zien. Potdichte mist, we konden de voorkant van de boot niet eens zien vanuit de kuip. Toen die eenmaal optrok, begonnen ook onze kansen te keren. We belden met de haven in Rabat en zij bevestigden: vandaag zijn we open. Dus hop anker op en een beetje tegen onze principes in 30 mijl terugvaren. Het was een beetje of we een herkansing kregen. De oceaan was machtig maar ook prachtig. Een vette makreel aan de haak en toen ook de hoofdprijs, onze eerste mahi mahi!!! Om onze revanche compleet te maken hadden we een spectaculaire invaart de rivier op richting Rabat. Voorafgegaan door een pilot en achternagezeten door grote rollende golven, spoelden we letterlijk een wereld vol nieuwe indrukken binnen. Langs de kant stonden Peter en Monique van De Liefde naar ons te zwaaien en te filmen.  Lokale roeibootrivierovervaarders zwaaien vriendelijk en heten ons welkom in Marokko. Wat een fijn gevoel!

En nu liggen we prinsheerlijk in de marina. Onze roadtrip is geboekt en ons eerste souk-bezoek hebben we in de pocket. We hebben superveel zin in onze tocht in het binnenland. Chefchaouen, Fes, de Todra-kloof, de Hara Oase en Marrakech staan op het programma. En daarna? Dan is die emmer moed inmiddels vast wel volgedruppeld.

Tonijn(tje)

De eerste mahi mahi! 

Ruige invaart bij Rabat

Pilotbootje voorop (tussen de touwen)

Nieuwe indrukken

Belangrijke update!!

Vanochtend vertrokken vanuit Tavira naar Cadiz? Rabat? Het maakt niet uit, want....FISH ON!!!!! Een tonijn(tje)!!! Vlak voor het ingaan van de eerste wacht begon de lijn te gillen. Niks geen protocol volgen, gewoon binnenhengelen dat ding. Morgen tonijnsashimi als ontbijt.

Rustig weer tot nog toe. We varen zo oostelijk mogelijk om straks de harde wind ruim van achteren te kunnen nemen. Nog zo'n 180 mijl te gaan.

De sage van het nimmer arriverende verfpotje

We nemen het visprotocol nog een keer door:

1. De vislijn begint te gillen.
2. De wachtloper van dienst gilt ook: “FISH ON!!!
3. Casper snelt naar de hengel en gaat de buit binnendraaien. 
4. Floor:

• haalt de snelheid uit de boot (zeil verminderen of gas verminderen)
• pakt binnen de alcohol (nee, niet om de vangst te vieren maar om de vis mee te verdoven of op z’n minst het gespartel te verminderen)
• pakt de gaff (een gemene haak om de vis mee aan boord te trekken)
• laat alvast wat recepten door haar hoofd gaan hoe de vis te bereiden
• oefent alvast wat troostende woorden voor het geval de buit mocht ontsnappen
• probeert het algehele stressniveau aan boord wat te verminderen
• moedigt ondertussen Casper hulpvaardig aan

Hoewel het protocol er ondertussen feilloos inzit, hebben we het tot nog toe niet nodig gehad. De makrelen die we vingen waren heerlijk, maar waren weinig bewerkelijk om binnen te hengelen. Maar voor onze tocht naar Marokko hebben we goede hoop op het grotere werk. Verlekkerd kijken we op iedere vismarkt die we tegen komen naar de bonito’s en ander tonijnwerk. En dan stuurt de Vagebond ons ook nog foto’s van hun vangst onderweg naar Rabat. Drie pracht mahimahi’s!!! Dus op naar Marokko!

Ware het niet dat wij muurvast zitten in de sage van het nimmer arriverende potje verf. Een maand geleden besteld en ondertussen vele mañana’s verder hadden wij nog steeds geen verf om de roest in onze watertank mee te lijf te gaan. Moest van buiten Portugal komen. Zou volgende week in Lissabon zijn. “Niet aangekomen, gek, nooit eerder gebeurd, maar toch zeker morgen”. “En anders maandag”. “Of het er al is? Nee, maar toevallig net met de leverancier gemaild waar het blijft”. “Morgen zeker!” Hoe graag we de Portugezen ook mogen, op verfgebied waren we ons vertrouwen in hen een beetje kwijt en bestelden de verf daarom in Ayamonte, net over de Portugese grens in Spanje. Hier zit een watersportwinkel die door Nederlanders wordt gerund. Vol goede moed en met een pracht weergat voor onze tocht naar Marokko voeren we op maandagochtend vanuit Faro naar Spanje. Boot aangelegd voor een korte pitstop bij de watersportwinkel. Geen verf. Waarschijnlijk mañana… Weg weergaatje naar Marokko, weg geplande roadtrip door Marokko en het krat met sushibenodigdheden ook maar weer opgeborgen.

Inmiddels hebben we de verf en is de watertank geschilderd maar het loket voor weergaatjes naar Rabat is voorlopig ferm gesloten. Het poeiert de komende dagen vanuit de Straat van Gibraltar dus daar wagen we ons niet aan.

Wie de zakdoek er inmiddels bij heeft gepakt, berg die maar weer op. Want wij vinden het nog steeds fantastisch in de Algarve! De zomer duurt hier voort. We hebben genoten van familiebezoek, spotten in Faro en Tavira volop ooievaars en flamingo’s, we shoppen ons suf in de Chinese winkels die al die dingen verkopen waarvan je eigenlijk niet begrijpt dat je ooit zonder hebt kunnen leven, we hebben nog een paar hele fijne zeildagen en dompelen ons onder in het laid-back bestaan op Ilha de Culatra en Ilha de Tavira. 

En we nemen het visprotocol nog maar een keer door want mañana…

Vissers bij de vleet 

Ilha de Culatra - een beetje Carieb in Europa

Ilha de Culatra - strandjuttersparadijs

Niet de lokale ijsbaan maar zoutwinning

Flamingo! (en dan niet in Artis)

Zout schuiven