SVSummerwind travels the world: De sage van het nimmer arriverende verfpotje

We nemen het visprotocol nog een keer door:

De vislijn begint te gillen.
De wachtloper van dienst gilt ook: “FISH ON!!!
Casper snelt naar de hengel en gaat de buit binnendraaien.
Floor:

haalt de snelheid uit de boot (zeil verminderen of gas verminderen)
pakt binnen de alcohol (nee, niet om de vangst te vieren maar om de vis mee te verdoven of op z’n minst het gespartel te verminderen)
pakt de gaff (een gemene haak om de vis mee aan boord te trekken)
laat alvast wat recepten door haar hoofd gaan hoe de vis te bereiden
oefent alvast wat troostende woorden voor het geval de buit mocht ontsnappen
probeert het algehele stressniveau aan boord wat te verminderen
moedigt ondertussen Casper hulpvaardig aan

Hoewel het protocol er ondertussen feilloos inzit, hebben we het tot nog toe niet nodig gehad. De makrelen die we vingen waren heerlijk, maar waren weinig bewerkelijk om binnen te hengelen. Maar voor onze tocht naar Marokko hebben we goede hoop op het grotere werk. Verlekkerd kijken we op iedere vismarkt die we tegen komen naar de bonito’s en ander tonijnwerk. En dan stuurt de Vagebond ons ook nog foto’s van hun vangst onderweg naar Rabat. Drie pracht mahimahi’s!!! Dus op naar Marokko!

Ware het niet dat wij muurvast zitten in de sage van het nimmer arriverende potje verf. Een maand geleden besteld en ondertussen vele mañana’s verder hadden wij nog steeds geen verf om de roest in onze watertank mee te lijf te gaan. Moest van buiten Portugal komen. Zou volgende week in Lissabon zijn. “Niet aangekomen, gek, nooit eerder gebeurd, maar toch zeker morgen”. “En anders maandag”. “Of het er al is? Nee, maar toevallig net met de leverancier gemaild waar het blijft”. “Morgen zeker!” Hoe graag we de Portugezen ook mogen, op verfgebied waren we ons vertrouwen in hen een beetje kwijt en bestelden de verf daarom in Ayamonte, net over de Portugese grens in Spanje. Hier zit een watersportwinkel die door Nederlanders wordt gerund. Vol goede moed en met een pracht weergat voor onze tocht naar Marokko voeren we op maandagochtend vanuit Faro naar Spanje. Boot aangelegd voor een korte pitstop bij de watersportwinkel. Geen verf. Waarschijnlijk mañana… Weg weergaatje naar Marokko, weg geplande roadtrip door Marokko en het krat met sushibenodigdheden ook maar weer opgeborgen.

Inmiddels hebben we de verf en is de watertank geschilderd maar het loket voor weergaatjes naar Rabat is voorlopig ferm gesloten. Het poeiert de komende dagen vanuit de Straat van Gibraltar dus daar wagen we ons niet aan.

Wie de zakdoek er inmiddels bij heeft gepakt, berg die maar weer op. Want wij vinden het nog steeds fantastisch in de Algarve! De zomer duurt hier voort. We hebben genoten van familiebezoek, spotten in Faro en Tavira volop ooievaars en flamingo’s, we shoppen ons suf in de Chinese winkels die al die dingen verkopen waarvan je eigenlijk niet begrijpt dat je ooit zonder hebt kunnen leven, we hebben nog een paar hele fijne zeildagen en dompelen ons onder in het laid-back bestaan op Ilha de Culatra en Ilha de Tavira.

En we nemen het visprotocol nog maar een keer door want mañana…