maandag 26 juni 2017

Adieu Bretagne; ¡Hola Asturië

 “Twee mijl rechts voor ons zit een vissersboot en elf mijl aan bakboord komt een groot schip dat op weg is naar Bilbao maar die gaat als het goed is ruim voor ons langs”. Slaapdronken stap ik vanuit de kajuit de kuip in. Het is donker, geen maan of sterren, en ik zie geen steek. “Oke, even doorbijten, over 3 uurtjes kan je je bedje alweer in” zeg ik tegen mezelf. M’n ogen wennen langzaam aan het donker en ik probeer me te oriënteren op de lichtjes van de vissersboot in de buurt om te bepalen waar hij heen vaart. Wanneer ik er zeker van ben dat we geen aanvaring zullen krijgen, installeer ik me met een kop thee achter de buiskap, probeer wat te lezen en om wakker en warm te blijven, dans ik af en toe wat slechte dans moves op jaren 80 hits. We zitten midden op de Golf van Biskaje, het is 3 uur ’s nachts, niemand die het ziet!!
We hebben een paar heerlijke dagen gehad op de Iles de Glenan, een archipel voor de kust van Bretagne. Allemaal kleine eilandjes in glashelder water waar je je anker kunt zien liggen. Witte zandstrandjes. En zonnig genoeg om ons ervan te overtuigen om nu eindelijk maar eens te gaan zwemmen. We wanen ons al een beetje in de Carieb.




Voor ons een beetje een afsluiter van de Franse kust. We doen nog 1 stop in Concarneau waar we de dieseltank volgooien en 3 keer met een karretje van de supermarkt de hele stad door wandelen om de gas- en voedselvoorraad aan te vullen. Wat een luxe dat we daar niet mee hoeven te sjouwen.
En dan is het zover, we gooien los om aan onze eerste meerdaagse tocht te beginnen. De Golf van Biskaje. Het kan er goed spoken maar wij denken dat we een rustig weergaatje hebben gevonden. Als het goed is niet meer dan windkrachtje 3 en misschien nog wel belangrijker, weinig deining die vanaf de Atlantische Oceaan de Golf van Biskaje in komt rollen waar de diepte rap terugloopt van 4 km naar zo’n 50 meter.

Onderweg is het genieten maar ook balen van al dat water om je heen. Het is prachtig om de kleur van het water langzaam te zien veranderen in een diep staalblauwe kleur. Vol verwachting te turen over de waterlijn of je ergens dolfijnen of walvissen kunt spotten of te kijken naar de vogels die zich als ware kamikazes in het water storten om vervolgens weer op te vliegen alsof hun neus bloedt, soms wel en soms geen visje in hun bek. De verwondering als er een stuk of 25 dolfijnen bij en met de boot komen spelen, zo dichtbij dat als je op je buik gaat liggen je ze aanraken kan. Prachtige zonsopkomsten- en ondergangen en sterrenhemels.









Maar het is ook heel veel uur met z’n tweeen op een kleine boot die constant in beweging is en waar je niet heel veel meer kan doen dan zitten, liggen of staan. Een lijf dat moet wennen aan een ritme van 3 uur slapen en 3 uur waken en zich steeds schrap moet zetten tegen onverwachte bewegingen van de boot.  Discipline om iedere 3 uur de positie van de boot te noteren in het logboek. Waakzaam zijn op geluiden die mogelijkerwijs aangeven dat iets niet goed functioneert. Bij een even aanwakkerende wind je billen samen knijpen en heel hard hopen dat dit niet betekent dat het weerbericht niet klopt en er toch heel veel wind op komt zetten.
Zo’n 3 daagse tocht is eigenlijk net te kort om echt lekker in je ritme te komen. Ik ben duidelijk geen geboren zeezeiler die zich nergens zo gelukkig voelt als midden op zee en af en toe betrap ik mezelf er op dat ik me afvraag hoe iemand dit meer dan 20 dagen vol kan houden. Maar dan halverwege de 3e dag, misschien opgewekt door het vooruitzicht dat we nog maar 1 nacht te gaan hebben, komt er een omslagpunt en neemt de moeheid af. En wanneer ik mijn laatste nachtdienst in ga en de kuip in stap, zie ik aan de horizon al een grote roze lichtkoepel en een vuurtoren die zijn lichtbundel rondstuurt. Spanje is in zicht!!



Plaatje 'geleend' van internet


Na aankomst dompelen we ons onder in het Spaanse leven in Gijon. We moeten onze net in Bretagne aangeleerde cider gewoontes aanpassen want hier in Asturië gaat dat weer helemaal anders! Het is heerlijk, helder en valt kletterend in je glas. Je meldt je in een lokale sidreria en probeert daar door middel van een opgeheven hand en een duim naar beneden duidelijk te maken dat je cider wil. De barman opent dan een fles voor je, houdt deze verticaal boven zijn hoofd en schenkt een klein bodempje in een glas dat hij ergens ter hoogte van zijn knieen houdt. En tegelijkertijd kijkt hij heel stoer en nadrukkelijk niet naar hoe hij inschenkt. Vervolgens is het de bedoeling om de cider in een teug op te drinken om de frisse en mousserende smaak niet te verliezen. En dit ritueel herhaalt zich totdat de fles leeg is. Het schijnt dat de gemiddelde Asturiaan een fles per dag drinkt en overal op straat zien we mensen ook zelf zo hun cider inschenken. Wij besluiten alvast om na onze reis een sidreria te gaan openen in Amsterdam. Alleen nog even oefenen met inschenken.



In vergelijking met Frankrijk, leeft Spanje veel meer. We verstaan er geen woord van maar genieten toch van de conversaties die er worden gevoerd waarbij veel handgebaren aan te pas komen. ’s Avonds loopt de hele stad in zijn beste goed een beetje te flaneren alvorens aan tafel te gaan. Overal zijn kleine winkeltjes die groente, fruit en brood verkopen en die tot laat open zijn. Er wordt volop gesport en genoten. Wij hebben zin om Spanje te gaan verkennen. Maar nu eerst: dos cidras por favor!

6 opmerkingen:

  1. Hoi Floor en Cas, zo te lezen zijn jullie weer helemaal bijgekomen van de overtocht en gaan jullie heerlijk genieten in het bruisende Spanje. Mooi de foto van de dolfijnen. Wat een bijzondere ervaring moet dat geweest. Wij genieten zo een beetje mee van jullie avontuur. Niet alleen van de mooie dingen maar denken ook heel veel aan jullie op de spannende momenten hoor! Kus mamsje

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Halle Floor en Casper, fijn dat jullie veilig in Spanje zijn aangekomen. Wij liggen nog steeds in Bretagne en hopen na het wekend over te steken naar Spanje.
    Wordt vervolgd,
    groeten, Marja en Henk

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Leuk! Hebben jullie het gezellig gehad in la roche benard? Hopelijk kunnen we snel weer een keer een borrel doen samen. Wij liggen al een week verwaaid in Ribadeo.

      Verwijderen
  3. Fantastisch om mee te mogen genieten An jullie reis. GEWELDIG! Wat kun je goed en leuk schrijven! 😍😎😍

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wij liggen al weer een paar dagen in Ribadesella, 'n prachtig plaatsje, leuk haventje voor weinig geld. Heen gister een mooie wandeling in de bergen gemaakt. Morgen gaan we naar Gijon.

    BeantwoordenVerwijderen