Vast!

"We gaan het gewoon redden!" Ongelovig zitten we elkaar aan te kijken. We hebben de laatste 2 dagen alle mogelijkheden doorgenomen en het leek gewoon niet te gaan lukken. Eten bij Bistro Rosa op St Helier, Jersey. 4 jaar geleden toen we de Kanaaleilanden bezochten aten we daar de lekkerste warme fruits de mer en sindsdien hebben we ieder jaar geprobeerd om daar tijdens de zomervakantie naar terug te zeilen. Zonder succes. En nu leek het weer niet door te gaan tenzij we een paar dagen in de haven van St Helier zouden gaan liggen omdat Bistro Rosa op zondag dicht is en we daar zaterdag pas laat zouden kunnen aankomen. En een paar dagen haven St Helier staat ons budget niet toe. En nu vertrekken we uit Guernsey met Bistro Rosa eigenlijk al uit ons hoofd gezet en verloopt onze tocht zo voorspoedig dat we 's avonds als eerste in de rij staan en pontificaal in Fruits de Mer Heaven belanden!

 Hiermee laten we de Kanaaleilanden achter ons en zetten koers naar St Malo in Noord-Bretagne waar we onze buik vervolgens vol eten aan de oesters. We reserveren telefonisch en in het frans (!!) twee fietsen en zijn de dag daarna als een kind zo blij als die ook inderdaad op de plek worden afgeleverd die we in ons handen-en-voeten frans dachten afgesproken te hebben. Op de fiets door het franse platteland richting Cancale waar de oesters gecultiveerd worden. De tocht meer dan waard en we hebben spijt dat we de dag daarvoor niet eerst hiernaartoe gevaren zijn. Wat een prachtbaai om te liggen!

Na St Malo gaan we richting een paar Bretonse rivieren waar je goed schijnt te ankeren.

"Dat is lekker, het is laag water, dus dan hoeven we ons niet druk te maken met ankeren hoeveel we nog gaan zakken", aldus Casper. Hij heeft het net zelf op zijn eigen onnavolgbare wijze uitgerekend. Hoog water Dover min 5 uur en 10 minuten...en het is bij St Malo om 3u hoog water...twee er bij en dan drie er af...klopt precies!

We ankeren lekker dicht bij de wal op de rivier de Tréguier, vlakbij het stadje dat dezelfde naam heeft en liggen prachtig. Eerder die dag zijn we vanaf de rivier de Trieux vertrokken. Dat is niet heel ver hiervandaan. Ons plan was om binnen 2 dagen een goed beschutte haven op te zoeken zodat we veilig liggen als er maandag en dinsdag harde wind aankomt. We hebben de laatste tijd trouw gezeild en de motor weinig gebruikt dus we zijn klaar voor de volgende stap. Opkruisen tegen wind en stroom in.

Dat is duidelijk nog een brug te ver (waarschijnlijk een brug die we nooit gaan redden..) en wanneer ons navigatieprogramma aan geeft dat we in de laatste 2 uur slechts 50 meter zijn verplaatst, en niet eens de goede kant op, stellen we ons plan bij. We schuiven gewoon een riviertje op en gaan daar het slechte weer afwachten.

Eenmaal geankerd springen we in ons bijbootje en roeien richting het stadje. We lopen wat rond, bekijken de prachtige kathedraal en bezoeken de lokale bakker met Bretonse specialiteiten. Terug aan boord blijkt dat we inmiddels toch nog 2 meter gezakt zijn en praktisch met onze kiel in de modder liggen.

Een hercalculatie van hoog en laag water laat zien dat we precies met hoog water geankerd zijn en dat als we nu niet heel snel maken dat we wegkomen, we straks hoog én droog zullen liggen. De dieptemeter geeft inmiddels aan dat we nog maar 2 meter onder de boot hebben en dat is precies ook zo diep als onze kiel steekt. En die droogvallende geulen in de rivier zien er niet heel vriendelijk uit...

Voorlopig kunnen we niet weg uit Tréguier. De weerkaarten geven voor maandag en dinsdag windkracht 8 en de dagen er na onveranderlijk zuidwesten wind . Nou net de kant die wij op willen. We bekijken alle vaargidsen en pilots om te zien of er nog haalbare tussenstops zijn, maar dat zit er niet in. We liggen dus nog wel even vast in dit groene ankerparadijsje. We maken een lijst met klussen waar we de komende dagen mee kunnen vullen en zoeken alvast uit waar in het dorp de wasserette en de supermarkt zit. Ondertussen genieten we van ons uitzicht. En duimen voor een weekje oostenwind.