Soms zit het mee, maar soms...

We hebben de zee vervloekt en geprezen. De tocht was letterlijk en figuurlijk een dolle achtbaanrit. Nu, 24 uur na aankomst in Rabat en met de eerste Marokkaanse indrukken achter de kiezen, zijn de emoties weer wat bedaard en wordt er langzaam al weer moed verzameld voor de volgende tocht. Gelukkig duurt dat nog wel een week of 2 want de benodigde dosis is nog niet bereikt.

Het begon op vrijdagochtend, nog heerlijk luilekkerend in de Algarve met het idee dat een overtocht er de komende 3 of 4 dagen er toch nog niet inzat. ’s Ochtends het weer checken en er leek zich toch opeens een klein weergaatje af te tekenen voor de komende 3 dagen. Daarna zou het weer allemaal bar en boos zijn. Dus aan de slag! Boot klaar maken en vertrekken. Met een goede omweg van zo’n 60 mijl zou alles prima te zeilen moeten zijn met de wind ruim van achteren.

De tocht begon voorspoedig. Heerlijk zeilend langs de Spaanse kust vingen we ons eerste tonijntje, vreugde alom! Tegen de avond moest de motor aan maar zo tegen de nacht kon die ook redelijk snel weer uit. Langzaamaan naderden we de Straat van Gibraltar, daar waar we de hardste wind verwachtte. En die kregen we ook. En niet lekker van achteren maar gewoon schuin van voren. Een goede windkracht 6 tot 7. Voor de niet zeilers onder ons: waar de zee zich vernauwt en wind en water door een engte moet, ontstaat een kermisattractie waar de Efteling jaloers op zou zijn. Om het feest compleet te maken hield onze automatische stuurautomaat er mee op. Dit betekende dat de boot op de hand gestuurd moest worden en de wachtloper van dienst gedurende zijn of haar 3 uur durende wacht geen moment achter het stuurwiel vandaan kan komen. Tel daar bakken zeewater bij op dat opspat wanneer de boot zich tegen een golf beukt waardoor je redelijk snel zeiknat achter het stuur zit. Tot overmaat van ramp raakte Floor ook nog geveld door behoorlijke zeeziekte waardoor Casper het zwaar voor zijn kiezen kreeg. Ten slotte vernamen we ’s nachts dat de haven die we aan wilden lopen (Rabat) dicht was vanwege de hoge golven waardoor invaren niet mogelijk was. Nog 7 extra uren op zee erbij tot de volgende haven…

Liggend in je bed of verkleumd achter het roer gaan dan alle opties door je hoofd. Kunnen we dit wel aan? Moeten we dit wel willen? Wat als dit elke keer gaat gebeuren? Middellandse zee is ook leuk?

Aankomen in Mohammedia voelde in eerste instantie een beetje als een deceptie. Tuurlijk, we hadden Marokko bereikt maar niet op de manier waarop we het ons hadden voorgesteld. Niks geen euforische invaart in Rabat, geen plek in de haven dus ankeren op een rollende zee. Dan helpt er maar een ding: onder de wol en eens even een flink aantal uren slapen. Dan ziet de wereld er altijd weer beter uit.

In ons geval was er de dag erna niets meer van de wereld te zien. Potdichte mist, we konden de voorkant van de boot niet eens zien vanuit de kuip. Toen die eenmaal optrok, begonnen ook onze kansen te keren. We belden met de haven in Rabat en zij bevestigden: vandaag zijn we open. Dus hop anker op en een beetje tegen onze principes in 30 mijl terugvaren. Het was een beetje of we een herkansing kregen. De oceaan was machtig maar ook prachtig. Een vette makreel aan de haak en toen ook de hoofdprijs, onze eerste mahi mahi!!! Om onze revanche compleet te maken hadden we een spectaculaire invaart de rivier op richting Rabat. Voorafgegaan door een pilot en achternagezeten door grote rollende golven, spoelden we letterlijk een wereld vol nieuwe indrukken binnen. Langs de kant stonden Peter en Monique van De Liefde naar ons te zwaaien en te filmen.  Lokale roeibootrivierovervaarders zwaaien vriendelijk en heten ons welkom in Marokko. Wat een fijn gevoel!

En nu liggen we prinsheerlijk in de marina. Onze roadtrip is geboekt en ons eerste souk-bezoek hebben we in de pocket. We hebben superveel zin in onze tocht in het binnenland. Chefchaouen, Fes, de Todra-kloof, de Hara Oase en Marrakech staan op het programma. En daarna? Dan is die emmer moed inmiddels vast wel volgedruppeld.

Tonijn(tje)

De eerste mahi mahi! 

Ruige invaart bij Rabat

Pilotbootje voorop (tussen de touwen)

Nieuwe indrukken