Dead slow; maximaal 6 knopen

Het is alsof we in een parallel universum zijn beland. Een zeilersuniversum wel te verstaan. We dobberen aan een mooring in het hart van zeilersmekka Cowes op Isle of wight. Alles ademt hier zeilsport uit. De winkelstraatjes zijn gevuld met winkels van zeilmerken als Musto en Spinlock. Iedereen loopt in korte broek met een zeiljas aan (wij niet hoor, ons nog veel te koud). En de ene Royal Yachtclub volgt de andere op totdat we bij de startkanonnen komen die bij het clubhuis van de RYS, de Royal Yacht Squadron, horen. Een van de meest prestigieuze yachtclubs waar je zo ongeveer alleen op uitnodiging naar mag kijken.

Werd onze reis tot nog toe gekenmerkt door lege havens die nog niet uitwaakt leken uit hun winterslaap, hier is volop leven. Er zijn wedstrijden aan de gang en als wij 's ochtends om half acht koffie in de kuip drinken (het is dan half 7 lokale tijd!) kijken we vol verbazing naar de zeilwedstrijden die dan al in volle gang zijn op de Solent. Later legt de havenmeester ons lachend uit dat dit de laagste klasses zijn maar dat we geen medelijden hoeven te hebben: 'they are professionals'. Overal in het havengebied staan borden die waarschuwen dat je niet hard mag varen: Dead Slow; Maximum of 6 knots. Nou lekker dan, laat dat nu voor ons zo ongeveer onze maximumsnelheid zijn!

Aangestoken door al dit zeilgeweld nemen wij ons voor om ons leven te beteren en ook meer te gaan zeilen want eigenlijk zijn wij hele luie zeilers... Zit de stroom even tegen of is onze geplande bestemming net niet lekker bezeild, dan slingeren wij vaak al snel de motor aan, uitkijkend naar een nieuwe aankomst. Maar daar kan je hier dus echt niet mee aankomen! Dus de ochtend erna hijsen wij in de haven van Cowes al onze zeilen alsof we nooit iets anders doen en gaan parmantig kijkend, zeilend de haven uit.. Ons geduld wordt meteen op de proef gesteld want onze beoogde bestemming ligt pal in de wind. Maar onverstoorbaar kruisen we op tussen de diverse wedstrijdvelden en raceboten door en 3 uurtjes later en wat spierpijn rijker liggen we prinsheerlijk voor anker op Newton river. Pfff, even bijkomen hoor. En daarna lekker met een drankje in de kuip uitkijken naar de echte die hards.