maandag 14 januari 2019

Everything cook and curry

Everything cook and curry. Dat zeggen ze hier waneer alles goed is. En hier is op Jamaica. We moeten nog een beetje wennen aan het Patois, Jamaicaanse street slang. Dat pik je niet zomaar even op in de eerste 48 uur die we nu aan land zijn. De 'Ja Mannn's' en 'respect mann's' vliegen je links en rechts om de oren maar iedereen is ongelooflijk vriendelijk, ook wanneer ze niks aan ons blijken te kunnen verkopen.

Het inklaarproces is het meest serieuze die we tot nu toe zijn tegengekomen. Onze gele vlag in het stuurboord want geeft aan dat we nog in quarantaine zijn totdat de Health Officer aan boord is geweest om vast te stellen dat we geen gekkigheden aan of onder lijf of leden hebben en onze koelkast geen verse vleesproducten bevat. Wanneer hij tevreden is, mag de gele vlag omlaag, de Jamaicaanse gastenvlag omhoog en kan de douanebeambte aan boord komen, gevolgd door de immigratiebeambte die de vereiste stempels in ons paspoort kan leveren. Wij komen op een zaterdag aan hetgeen betekent dat al deze officials op hun vrije dag moeten aantreden. Je zou daardoor misschien chagrijnige gezichten verwachten, maar niets is minder waar. De 'welcome in Jamaica's' zijn niet van de lucht en witte tanden worden bloot gelachen. We doen meteen de eerste tips op waar je de beste jerk chicken kunt krijgen. Met een recept op zak voor Jamaica's national dish bestaande uit saltfish en aki/ackee, zwaaien we de laatste official uit. We zijn vrij om te gaan en staan waar we willen voor de komende 3 maanden!

Port Antonio is niet heel groot en onze aankomst is niet onopgemerkt gebleven. Op de markt en in het dorp worden we meermaals aangesproken. 'Ja mann, Captain, welcome in Jamaica! I can get you anything: coconuts, lobster, fish and of course special herbs..😎'. We zijn duidelijk wat roestig met afwimpelen want na een half uur in het dorp te zijn geweest zitten we met een zak overrijpe bananen van de Banana-man en een zak van Skado met kokosnoten, citroengras en iets wat voor kaneel door moet gaan, weer aan boord. Er stond eigenlijk zelfgevangen barracuda op het menu voor die avond, maar omdat we het niet helemaal aandurven omdat deze vissen bij Jamaica nog wel eens ciguatera (een gif) kunnen bevatten waar je echt heel ziek van kan worden, maken we maar een maaltijd van onze aanwinsten.

Dag 2 hijsen we onze fietsen van boord en gaan op pad naar de Blue Hole, een langune waar de film Blue Lagoon is opgenomen. De natuur in Jamaica is overweldigend groen en mooi. De ene baai is nog mooier dan de andere. Het valt ons opnieuw op hoe vriendelijk iedereen onderweg is. En het is zondag, dus langs de route horen we overal een meneer pastoor over de luidsprekers die de lokale gemeente even wat religieuze  boodschappen meegeeft. Praise the lord! Ya mann, respect!

Inmiddels hebben we de eerste jerk chicken achter de kiezen en kunnen alleen maar uitkijken naar de komende weken die we hier nog op Jamaica gaan doorbrengen.

Everything cook and curry!!

Uitzicht bij borreltijd 

Ene baaitje nog mooier dan de ander

Monkey Islasnd in San San bay. Next stop!!!

Brooke's lagoon

Nu liggen er wel bootjes

Piggy's, best jerk chicken in town

De Banana-man op weg om bananen te halen

vrijdag 11 januari 2019

Vrijdag visdag

Majestueus rijzen de Blue Mountains aan de horizon omhoog. We hebben Jamaica in 
het zicht! We zitten nog steeds zo'n 40 mijl uit de kust dus hebben nog wel even 
te gaan en verwachten vannacht aan te komen. 
Twee mijl naast ons ligt een klein open vissersbootje. Wanneer de vissers ons zien, 
wordt de motor gestart en vol koers richting ons gezet. 
Gelukkig zijn Jamaicaanse vissers ook meestal gewoon Jamaicaanse vissers. Ze komen 
langszij en vragen of we sigaretten voor ze hebben. In ruil houden ze een grote zak 
met wiet omhoog. Nu kunnen we eindelijk onze in Marokko gekochte sigaretten inzetten. 
Hun ruilwaar mogen ze houden. 

Ondertussen is Cas druk met het fileren van onze binnengehengelde barracuda's. 
De komende 3 dagen staat er vis op het menu! De lijn hangt nog uit want we hopen op 
een van de banken die hier voor de kust liggen toch ook nog een tonijn te scoren.

Morgen Port Antonio verkennen!

De Summerwindjes 

Sent from Iridium Mail & Web.

donderdag 10 januari 2019

Sinds gisteravond staat de brommer aan. Wind is op en dat lijkt voorlopig ook nog wel zo te blijven. De Caribische zee is inmiddels een spiegeltje geworden. Als je naar het water kijkt, snap je nu wat ze met peilloze dieptes bedoelen. Je krijgt er bijna hoogtevrees van!
Net een aflevering van Anthony Bourdain's No Reservation over Jamaica zitten kijken om de zin in Jamaica nog verder te vergroten.

Vanavond staan er tuna melt wraps op het menu. Tonijn uit blik wel te verstaan. Of misschien mahimahi melt als we mazzel hebben.

Nog zo'n 160 mijl te gaan tot aan Port Antonio.

Sent from Iridium Mail & Web.

woensdag 9 januari 2019

Ditjes en datjes

The day after the night before...de dag na de eerste nacht op zee voelt altijd of je een beetje moet uitbrakken zonder dat je daarvoor het plezier van de avond daarvoor hebt gehad.

De eerste 24 uur waren best pittig maar daar staat een nieuw 24uurs record tegenover: 180 mijl! De omstandigheden zijn nu wat relaxter. Wat minder wind en de golven zijn wat afgenomen. We verwachten met een uurtje of 3 een hoge druk gebied in te varen waardoor we de wind in zijn geheel gaan kwijtraken.

Een grote boze vis heeft ons visaas afgepakt. Hij moet nu door het leven met een roze inktvis piercing.

Bijna borreltijd met brie en zelf geroosterde amandelen als snack.

Ruim 226 mijl gevaren, nog 284 te gaan. Bijna op de helft!

Sent from Iridium Mail & Web.

dinsdag 8 januari 2019

Hotseklotsen

Na 7 1/2 maand weer een echte tocht. In een dag of 5 naar Jamaica, 510 mijl. Slik....

Het lijkt er even op dat Aruba ons niet meer wil laten gaan nadat we Summerwind bij het wegvaren pontificaal op een ondiepte parkeren. Leuk hoor dat helderblauwe water, maar we zien liever niet dat we op een rif zitten.. Gelukkig met wat wiebelen, waggelen en wat geluk ziin we na een minuut of 15 vrij. En meteen klaarwakker!

Na een uurtje of 9 varen zitten de eerste 60 mijl er op. Het is wat rommelig maar we hotseklotsen er met een aardig vaartje doorheen. De eerste happy hour zit er ook al op.

We maken ons langzaam op voor de schemering, verhoogde viskans!!!

Morgen nieuwe berichten.

De Summerwindjes



Sent from Iridium Mail & Web.