Visserslatijn

We kijken nog één keer achterom. Een laatste blik op de Ponte da Arrábida, nog eenmaal zwaaien naar de vissers die de hele dag door hun vislijn uitgooien in de Douro, nog even de was zien wapperen op de openbare wasgelegenheid waar de lokale vrouwen hun was doen en waar de laatste nieuwtjes worden uitgewisseld. Rook kringelt tussen de huizen op - de eerste restaurantjes steken de BBQ alweer aan voor de lunch. Het menu is overal hetzelfde. Sardientjes, zeebaars, zalm of dorade van de grill met salade en een gekookte pieper. En met de Portugese charme die je er gratis bij krijgt, smaakt dit overal overheerlijk.

We liggen 5 dagen in de haven van Porto, aan de monding van de Douro bij het vissersdorp Afurada. Smalle straatjes, alle huizen betegeld met kleurrijke tegels, verweerde mannen die bij elkaar hangen en wat achterdochtig naar die zeiltoeristen kijken maar soms toch ook wel ontdooien als je ze vriendelijk gedag probeert te zeggen in het Portugees. Vaak wat potige dames met een schort voor die hun stoep dweilen, de was doen, en boodschappen.

Eindeloos veel cafeetjes die allemaal op elkaar lijken waar de TL balk knippert en je de lokale specialiteit kan eten: de Francheshina - een soort tosti met 4 soorten vlees, overgoten met gesmolten kaas en een ei er op, die drijft in een jus-achtige saus. Laten we zeggen dat je het op z'n minst 1 keer moet proberen...


Nu we voorlopig op de Atlantische Oceaan zitten wordt het tijd om ons visgerei uit te breiden voor het echte werk. We willen tonijn gaan vangen en dorades! De lokale visgereispecialist licht ons niet alleen goed voor en voorziet ons van de juiste hengel en aasjes, maar hij verrijkt ons ook met zijn visie op de wereld, de teloorgang daarvan, hij legt ons uit wat armoede (niet zoveel geld hebben) van echte armoede onderscheidt (altijd maar meer willen en geen tijd hebben om met vrienden en familie door te brengen) en hij vertelt over Porto en de historie. Deze visfilosoof deelt en passant ook nog een verbale oorvijg aan ons uit vanwege minister Dijselbloem's uitspraken over zuid europese mannen die niets anders doen dan drinken en achter vrouwen aanzitten...

We verdwalen in de smalle steile straatjes van Porto, kunnen uren kijken naar de oude vissers die op zondagochtend om half 8 met hun schorten voor staan te vissen, zien de oude portschepen die zijn omgebouwd tot toeristische rondvaartboten eindeloos op en neer varen en bezoeken natuurlijk 1 van de porthuizen. Overal waar je komt, neem je je tijd want mensen nemen ook de tijd voor jou en willen graag een praatje maken. Op de markten staan de kraampjes met bacalhau, gedroogde en gezoute kabeljauw.

Helaas is het na 5 dagen Porto voor ons weer tijd om verder te varen. Om verder te komen,rekenen we op de Nortada, de Portugese noordenwind die iedere dag trouw een paar uur de kop op steekt en ons met een goede vaart zuidwaarts zou moeten brengen. Helaas...na al die dagen een vast patroon te hebben laten zien, laat de Nortada het bij ons vertrek afweten. We belanden in de dichte mist. Er is geen wind. We laten Porto daarom maar heel langzaam achter ons Misschien treurt zijook een beetje om ons vertrek?