Riant in de ria's

"Zullen we nog even naar de bakker lopen voor de lunch?" vraag ik. "Hè, maar daar zijn we vanochtend toch al geweest voor ontbijt?", krijg ik terug te horen. "Zullen we dan even naar de fruitwinkel lopen voor zo'n lekkere meloen?"

Na bijna 3 weken ankeren liggen we voor het eerst weer in een haven voor een 36 uur huishoudelijke klussen marathon en het voelt als een luxe dat we zo vanaf de boot het stadje in kunnen lopen zonder eerst de bijboot te water te laten en naar de kant te roeien, een goeie plek te vinden voor de bijboot, uit te zoeken of het hoog of laag water is (anders kan je je bijboot nog wel eens raar terugvinden als je je daar in vergist) en je aankopen eerst te drogen moeten hangen omdat de terugrit naar de boot toch wat natter uitpakte. We kunnen 3x per dag warm douchen als we willen en ieder elektronisch apparaat dat aanwezig is op de boot wordt opgeladen, of dat nodig is of niet. Volgens een strak schema:

• zoeken we een wasserette (de haven heeft wel een wasmachine, maar wij hebben 17 kilo te verstouwen en dat betekent minimaal 4 wassen in de huis, tuin en keukenmachine die er op de haven is)
• zoeken (en vinden!) we een bedrijf dat onze gasflessen kan bijvullen. Het eerste adres sinds Nederland dat bereid is dat te doen. (voor medezeilers in deze buurt, in Cangas, Ria de Vigo zit bovenin het dorp een bedrijfje waar je de groene stalen of kunststof propaanflessen kan laten vullen - 's ochtends brengen, om 17u ophalen)
• vullen onze voedsel en watervoorraden aan
• vullen onze kwijt- of kapotgeraakte watersportspullen
• poetsen en ontzouten we de boot van binnen en van buiten
• werken administratie en post bij met onbeperkte toegang tot internet
• klussen alvast de volgende gastenvlag voor Portugal in elkaar

Portugese gastenvlag 'in the making'

Gasflessen vullen!

We zijn pas een dikke 3 weken in Spanje maar het voelt al als veel langer. Het voelt ook alsof er een bepaalde rust over ons is gekomen nu die eerste belangrijke drempel, de golf van Biskaje, achter ons ligt. We genieten enorm van de Spaanse ria's. Je kan je ze voorstellen als hele grote baaien, omringd door bergen, waarbinnen weer kleinere baaitjes en dorpjes liggen. Iedere ria heeft wel een beetje een eigen karakter. De ene heeft veel industrie terwijl de andere juist een hele verlaten en ruige indruk maakt. De ene is toeristisch en bevat een aantal groter(re) steden terwijl de andere soms maar een of twee kleine dorpjes bevat. We belanden in Cangas temidden van de waterprocessies die worden gehouden voor de Maagd Carmen, we sprokkelen voor anker onze eigen borrelhap bij elkaar (venusschelpen), we wandelen en zwemmen en kijken vanaf de boot hoe iedere dag het dorpsleven vanaf een uur of 5 's middags ontwaakt. Hoogtepunten voor ons waren:

• Camarinas: op de ankerplek ontmoeten we hier verschillende andere Nederlandse zeilers die we tijdens onze reis hopelijk nog vaker gaan tegenkomen. Leuk om de eerste ervaringen uit te wisselen! En de lekkerste sardientjes van de BBQ gegeten bij Restaurante La Marina.
• Finisterre: we liggen goed beschut tegen de harde noordoosten wind in Ensenada de Sardineras en wandelen naar Kaap Finisterre - voor veel pelgrims die naar Santiago de Compostella zijn gelopen het uiteindelijke eindpunt waar ze hun sokken verbranden.
• Muros: het plaatsje is erg leuk met zijn smalle straatjes.
• Corrubedo: de mooiste ankerplek die we tot nu toe tegenkwamen - voor het strand waar de huisjes direct aan grenzen. En die calamares...
• De supermarkten: zelfs de kleinste supermarkt in het kleinste gehucht heeft nog een versafdeling voor vlees en vis. Daar kunnen de Nederlandse kruideniers niet tegenop!

Cabo Finisterre

Voor velen het eindpunt van een bijzondere reis

Kneuterig straatje in Muros

En nog een

Waterprocessie voor Carmen

Je moet wat doen voor je borrelhap

Ankeren dicht bij het strand

Een ria bezien van bovenaf

Een beetje verliefd op Corrubedo

Gelukkig hebben we nog een paar dagen te gaan voordat we verder gaan richting Portugal. De komende dagen willen we gaan ankeren bij Isla Cies, een nationaal park waar je een vergunning voor moet hebben om te mogen ankeren. Daarna kan onze Wat en hoe in het Spaans voorlopig weer de boekenkast in en beginnen we aan een spoedcursus Portugees. En ach...wat gaan we die Spaanse keuken missen...