Kielekiele

"Hoeveel centimeter nog onder de roerbladen?" "Volgens mij ligt de buik al vast." "Liggen we nu scheef?" "Moeten we anders een anker uitbrengen aan de zijkant?" "Volgens mij is het daar dieper!" We zitten met 4 mensen in de kuip en Femmie ligt in het water en wordt rondjes rondom de boot gestuurd om te kijken of het overal even diep is en om de diepte onder de boot te meten. Het valt niet mee als 13-jarige tussen alle volwassenen...

Bij het schrijven van ons vorige blog hadden we al lang en en breed bedacht hoe we de hele Algarve en een deel van de Spaanse zuidkust zouden gaan verkennen. Sterker nog, we waren al anker op gegaan om te vertrekken! Alleen de kiel moesten we nog even laten zakken... Normaal een kwestie van een knop ingeduwd houden maar nu blijft het oorverdovend stil. Ons hydraulisch systeem lijkt niet te functioneren, waarschijnlijk door een lekkage van de slangen die in de kielkast zitten. Om dat te controleren moet de kielkast open en dat betekent dat we moeten droogvallen (we weten niet zeker of het water boven de kielkast uitkomt als we 'm openmaken dus om het zekere voor het onzekere te nemen, hebben we liever geen water onder de boot als we dat doen).

Kielkast openmaken. Spannend!

De eerste keer gaat het vlekkeloos maar is het donker dus dat kunnen we niet bewijzen. Peter van zeilboot De Liefde (sydeliefde.blogspot.nl) komt een handje helpen en Monique en Femmie verlenen morele support vanaf hun boot. Het euvel is snel bewezen. Kielkast gaat open en bij de eerste aai over de hefkielknoppen spuit de hydraulische olie er uit. Slang lek. Kielkast gaat weer dicht en een paar uur later drijven we weer.

De boosdoener

Cas gaat vol goede moed op pad naar Portimao om op zoek te gaan naar nieuwe slangen. Hij heeft mazzel want hij komt per toeval Arie tegen. We hebben een paar weken eerder naast hem voor anker gelegen en hij haalt die dag toevallig net zijn boot uit het water en kent de scheepswerf van Portimao als zijn broekzak. Twee uurtjes en wat kopjes koffie later kunnen we weer anker op om de lekke slang te demonteren zodat die naar het hydrauliekmannetje kan. Kwestie van weer een keer droogvallen. Peuleschil. Hebben we immers al gedaan.

We varen naar dezelfde plek, het water zakt alleen dit keer zakken wij mee! Naar één kant!! De boot helt over en helt over. Binnen valt alles om. Even is er blinde paniek. "We gaan om!!" roept Casper. "Wat moet ik doen???" roept Floor. Dan lijkt de boot langzaam tot stilstand te komen. Peter is dan al halverwege De Liefde onze kant op geroeid, opgeschrikt door ons geschrokken gegil.

Rechtop duwen lukt niet meer.

Daar ligt ze dan onze stoere Summerwind. Gestrand. Droogvallen voor amateurs. De schrik zit ons even goed in de benen en de tijd voordat we weer drijven kruipt voorbij. En we moeten nog een keer om straks de nieuwe slang te monteren.

AU!!!

Een paar dagen later is het zover. Monique en Peter zijn aan boord gekomen om morele support te verlenen en met z'n vieren maken we elkaar helemaal gek met ieder zijn eigen gedachten over wat we nu wel of niet moeten doen. Iedere millimeter dat het water zakt wordt in de gaten gehouden. En het lukt! Drooggevallen zoals het hoort, in de stralende zon! De nieuwe slang wordt gemonteerd en de kiel loopt weer als een tierelier.

Het is duidelijk en welverdiend: Peter krijgt de Summerwind Kluskroon uitgereikt! (medezeilers let op: als je bij De Liefde aan boord een klus verricht, maak je kans om deze felbegeerde trofee uitgereikt te krijgen want het is een wisseltrofee)

(klus)Koning!

Tussen het klussen door wordt er gevist (maar niks gevangen)

En Lagos bezocht (low-budget lunch)