Trinidad, Ya Man!

'Heeee Amsterdam, everything good?' Na weer een lange warme klusdag sjokken we richting de uitgang van de bootwerf waar we liggen. Het is Dopey van de race zeilboot naast ons die ergens tegen een muurtje hangt. Hij grijnst en 2 gouden tanden worden zichtbaar. De bijnaam laat zich wellicht raden? 'Ya man, everything is good man!' antwoorden we en moeten lachen.

Na 3 weken heerlijk genieten op Tobago van onwijs gezellig bezoek van Paulien en Ellen, plonzen vanaf de boot en mooie natuur, zijn we in Chaguaramas, Trinidad beland. Het klusmekka van de Carieb hebben we ons laten vertellen. Week 2 van ons groot onderhoudsproject is begonnen en na 2 weken Trinidad zijn we al behoorlijk ingeburgerd op de werf en in de Trini-lifestyle. Dat is op zich geen hele grote opgave, want net als haar kleine zusje Tobago kenmerkt Trinidad zich door enorm laidback, vriendelijke mensen, een overdaad aan heerlijk eten en een gemoedelijk tempo waarin het leven zich afspeelt. En hoewel we gewaarschuwd zijn dat Trinidad ook gevaarlijk is, merken wij daar weinig van. Het helpt misschien dat we overdag aan de boot klussen en 's avonds om 8u in ons bed liggen...

We hebben voor een paar weken een B&B genomen omdat aan boord slapen in de kluspuinhoop geen optie is. Laat staan dat ik 's nachts iedere keer via de ladder omlaag wil klauteren om naar het toiletgebouw te stommelen. Plassen op een emmer vertik ik. En zo komt het dat we een tijdje bij Robert logeren. Een ervaring die we niet hadden willen missen. Robert is 78 en woont samen met zijn schoonzus en een nicht in een wijk net buiten Port of Spain. Hij vindt het gezellig dat we er zijn en hij brengt ons 4x per week 's ochtends heel vroeg naar de hoofdweg waneer hij naar de ochtendmis gaat. We moeten dan wel eerst 6 bijbels aan de kant leggen die op zijn achterbank slingeren. We weten nog niet zeker of hij het kan waarderen dat we ook op zondag en met Pasen klussen...

Iedere dag staan we om 5u15 op zodat we als ware Trini's om 5u45 in de ochtendschemering de Trini-gebarentaal met de Maxi Taxi's kunnen uitoefenen. De Maxi Taxi's rijden vaste routes, kost een habbekrats en stoppen overal waar ze mensen kunnen oppikken. De chauffeur gebaart vanuit zijn raampje of hij rechtdoor gaat of na enige tijd zal afslaan en daaruit kunnen wij opmaken of het busje wel of niet in de goede richting gaat. Willen we mee, dan kopiëren we het gebaar van de chauffeur. De chauffeur bepaalt wat er (heel luid) op de radio speelt en in de ochtend is dit overwegend een kerkdienst. We halen heel wat gemiste preken in en kennen inmiddels de religieuze top-tien hits!!! Duurt het wachten ons te lang dan springen we in een personenauto die als gedeelde taxi dienst doet en die ons voor een paar T&T Dollars extra meeneemt.

Hoogtepunt van de dag is de lunch die we afwisselend halen bij de rotihut of Mama. Mama staat iedere dag langs één van de kraampjes langs de weg en ze komt tegen een uur of 11 aanrijden om de zelfgekookte gerechten uit haar auto te laden. Zo zien we de hele keuken van Trinidad langskomen: pelau, rijst en dahl (linzen), callaloo, cassave, macaroni pie, diverse stoofvleesgerechten.

Trinidad staat bekend om haar goede bootwerven en vaklui dus wij gaan op zoek naar een lasser die ons kan helpen om ons zwemplateau te verhogen, onze ankerbak te fiksen en een kraantje te maken voor onze buitenboordmotor. We horen dat Larry de beste lasser is, dus wij willen Larry. We leren al snel dat de Trini-werkwijze net wat afwijkt van de Nederlandse manier van werken. Het is geen uitzondering om even een jointje te roken tussen het lassen door en een biertje in plaats van koffie bij het ontbijt is ook normaal. We maken ons er niet druk om en accepteren dat dingen hier zo gaan. Uiteindelijk levert Larry mooi werk en daar gaat het om.

Op vrijdagavond gunnen we onszelf een verzetje en gaan we naar de jam-session waar Raga, een blanke rasta die een tijd in Nederland woonde, ons voor uitnodigde. Tussen een aantal boten op de werf worden een paar boxen neergezet en speelt een divers gezelschap op gitaar, trommels, dwarsfluit of tamboerijn. Iedereen heeft zijn eigen koelboxje met bier of rumpunch meegenomen. Een oudere dame die we halverwege de 70 schatten, danst samen met Dopey die ook een kijkje is komen nemen. Tegen een uur of 12 's nachts zoeken wij onze eigen boot op. 1 nachtje kamperen tussen de rommel was deze avond zeker waard!

In het weekend rijden we met Radbout, een medezeiler, naar Maracas, hét strand van Trinidad. Hier zien we waar Trinidad haar party-reputatie aan te danken heeft. Overal is muziek, overal is eten, overal leeft het! Families, vrienden, iedereen is er op uitgetrokken. Als je wil, word je zo opgenomen in het gebeuren.

Trinidad laat zich moeilijk in een paar woorden vatten...

Nog even genieten van een mooie zonsondergang voordat het klussen begint.

O nee, een gat in de boot slijpen!!

Gelukkig al weer dicht gelast. Zwemplateau verhoogd.

Relaxte werkomstandigheden voor 'Larry's boy' aka 'The Grinder'