Nee, natuurlijk geen groenbruine substantie om ons in hoger sferen te doen belanden. Maar een wekelijks wandel- of hardloopevent dat op Grenada (en vele andere plaatsen op de wereld) wordt georganiseerd voor:
Iedere zaterdagmiddag verzamelt zich op een paar dagen daarvoor aangewezen locatie (doorgaans een rumshop) een groep renners en wandelaars - een mix van locale bevolking, expats, studenten en wat zeilers. Jong en oud, dik en dun, alles doet mee. Na een korte instructie door de leider (de Hash Master) klinkt het "ON-ON" en gaat de groep van start. Zorg dat je geen nieuwe schoenen aan hebt naar een Hash, want de schoenenpolitie inspecteert en als je betrapt wordt, ga je pas van start als je een biertje uit je schoen hebt gedronken!
Nu is het zaak om de route te volgen. Deze wordt gemarkeerd door hoopjes versnipperd papier en gaat kris kras door de bush, door achtertuinen van lokale bewoners (die enthousiast uit het raam hangen om je al dan niet de goede kant op te sturen), langs geiten en koeien, door rivierbeddingen, heuvel op en heuvel af. Het is gelukkig slechts een graad of 30.
Splitsingen worden gemarkeerd met een cirkel van versnipperd papier. Hier moet je het zelf uitzoeken en een kant kiezen. Kom je verderop een kruis tegen, dan heb je verkeerd gekozen en moet je terug naar de splitsing. Ben je de weg kwijt of weet je niet meer of je op de goede weg zit, dan roep je "Are you?". Roept er iemand voor je "on-on" dan zit je op de goede weg, is de respons "on-back" dan kan je terug naar de laatste splitsing en bij "checking" of "lost" weet de ander het ook niet. Kinderen en dorpsbewoners geven ook gezellig antwoord.
Competitief gedrag, voordringen (FRB's - front running b*tches) en de weg afsnijden (SCB's - short cut b*tches) worden met grote minachting bekeken. We hebben weinig Duitse hashers gezien. Houd je het niet vol en ga je daarom eerder terug - geen enkel probleem, dat betekent alleen maar dat je eerder aan het bier kan dan de rest.
Na een uur tot anderhalf uur lopen kom je terug bij het startpunt waar de soca-muziek al flink hard uit de boxen komt schallen, de oil-down (een lokaal Grenadees gerecht) klaar en de biertjes koel staan. Dat is maar goed ook want we zijn 3 liter vocht verloren onderweg. Als nieuwelingen in het Hashing doorstaan wij het ontgroeningsritueel - het is vervelender voor onze busgenoten dat we van top tot teen naar verschaald bier ruiken... Het is al donker als we ons weer in het busje richting de ankerplaats proppen, maar gelukkig brengt een lokale rum-shack onderweg wat licht in de duisternis. De helft van de busbevolking stapt uit om de lokale rum te proberen en een gegrild kippetje te scoren die op straat gebbq-ed worden. Wij kunnen niet achterblijven. We blijven tenslotte runners with a drinking problem..euh...drinkers with a running problem.
 |
| De Harriers (mannelijke hashers) en Harriettes (vrouwelijke hashers) voor de start |
 |
| en erna... |
 |
| lil' kleine |
 |
| Nieuwe schoenen...dom of juist niet? |
 |
| on-on door het bos |
